یه مدتی هستش که حالم از این کمپین ها و جمع آوری امضا ها به هم می خوره. خیلی وقتام خنده ام می گیره که می بینم دردندگی آدمها فقط توی نوشته ها خلاصه میشه. یه جورایی حس می کنم اینجور آدما فقط برای راحتی وجدانشون اینکارا رو می کنن یا حتی می خوان بگن که آره ، مام یه کاری کردیم ، خوب می گفتی عزیزم ... در کل حس خوبی ندارم نسبت به اینجور چیزا و فکر کنم هیچ چیزی احساس من رو بهتر از عکس دوم
اینجا نمی تونه نشون بده، من هیچی در این مورد نمی گم، خودتون می تونید حدس بزنید حس من رو...