شأن الاهی امپراتور را سال 1889 در قانون اساسی مئیجی گنجاندند. مادهی اول آن مدعی شد که «امپراتوری ژاپن تحت زمامداری و فرمانروایی سلسلهی ابدی بیانتقاعی از امپراتوران خواهد بود» و در مادهی دوم آمد که «امپراتور مقدس و منزه است». آزادی مذهبی در ماده بیستوهشتم مطرح شد: «اتباع کشور از آزادی مذهبی تا حدودی که مخل نظم و امنیت جامعه و وظایف شهروندی آنها نباشد برخوردار خواهند بود.» این «آزادی مذهبی» مشروط دست حکومت را باز گذاشت که بعدها هر کس را که تسلیم تفتیش عقاید نمیشد تحت تعقیب قرار دهد و متهم به «لز ماژسته» (خیانت یا توطئه علیه مقام امپراتوری) کند.
دینهای ژاپنی – میچیکو یوسا